بررسی عوامل مؤثر بر تسهیلات غیر جاری در بانک‌های ایران

میزان تسهیلات غیر جاری (NPL) بهعنوان معیاری برای ارزیابی کیفیت داراییهای نهادهای سپردهپذیر تلقی می‌شوند. افزایش تسهیلات غیرجاری در بانکها موجب افزایش ریسک بانکها شده و می‌تواند بانک را به شدت در معرض ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی قرار دهد که درنهایت به شکست بانک منجر خواهد شد. این پژوهش به دنبال شناسایی عوامل برون و درون بنگاهی (سیستماتیک و غیرسیستماتیک) تأثیرگذار بر تسهیلات غیرجاری در بین بانک‌های ایران است. در این مقاله از روش پانل پویا با تخمین گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) به ‌منظور مطالعه بانک‌های نمونه در بازه زمانی سال‌های 1385 تا 1393 استفاده شده است. نتایج حاکی از وجود روابط معنا‌داری بین عوامل خاص بانک (مانند بازدهی دارایی) و عوامل بیرونی (مانند نرخ تورم و رشد اقتصادی) با تسهیلات غیرجاری بانک‌ها بوده است. JEL: C61, G11 نحوه استناد به این مقاله: عیوض‌لو، ر.، آقامحمدسمسار، م.، و رامشگ، م. (1395). بررسی عوامل مؤثر بر تسهیلات غیر جاری در بانک‌های ایران. فصلنامه مدلسازی ریسک و مهندسی مالی، 1(1)، 37-57.